വേനല്
ഉഷ്ണമാണു ചുറ്റും....നിശ്വാസ വായുവിന് തീനാളമായെന്റെ
സിരകളെ പൊള്ളിയടര്ത്തുന്നൊരുഷ്ണം
നീര് തേടിയലയുന്ന ഉരഗങ്ങള് ഫണം താഴ്ത്തി
പൊള്ളുന്ന നാവിന്റെ നഷ്ടമാം ഘ്രാണതയിന് അഴലില്
ആഴവേ....
കാലന്റെ കാലൊച്ച കാതോര്ത്ത് മിഴികളില്
ഊറ്റിയ ദൈന്യതയാര്ന്നു നാല്ക്കാലികള്...
ഓഷ്ഠത്തിലുണങ്ങിയ ശോണാശം,തരുവിന്
ജീവാശമറ്റൊരുടലില് ഉരസി കാംക്ഷയോടെ
പൊലിയുന്ന ജീവനായ് കാത്തിരിപ്പൊരു കഴുകനും !
വീശുന്ന തെക്കന് കാറ്റിന്റെ രൗദ്രത്തിലുയര്ന്നു
വീര്യം കാട്ടിയൊടുങ്ങുമൊരു മണ്ധൂളികളും...
ഉദരത്തിലേ ഉള്നാമ്പിന് ഹൃത്തൊടിഞ്ഞു
പിറവിതന് പുണ്യമകന്നൊരു തരുനാമ്പുകളും..
എങ്ങോ ഒരിക്കല്,ആത്മാംശമായൊരു പച്ചപ്പിന്
ബാല്യത്തിന്നോര്മ്മകള് നുണയുന്നൊരു വയല്ക്കൂട്ടവും.
കരിയില ഞരമ്പുകള് നിറഞ്ഞൊരു യക്ഷിക്കാവിന്
അകത്തളങ്ങളില് കരിനിഴല് പരത്തി ശുഷ്കയായ്
നില്ക്കുമൊരു കരിമ്പനപ്പെണ്ണും..
ചിതല്പ്പുറ്റു മൂടിയ മരക്കുറ്റികള് തന്
ഗദ്ഗദം ആര്ത്തിയോടൊപ്പുന്ന ചിതലുകളും..
കളവാഴതന് ശേഷിപ്പു മൂടി കൊഴുത്തു
ചെളിപ്പാടമായൊരു ക്ഷേത്രക്കുളത്തില്
ആറാട്ടിനെത്തി അറച്ചു നിന്നൊരു ദേവിയും...
ശവഗന്ധത്തില് ഉന്മത്തനായിരമ്പുന്ന
കാറ്റിന്റെ കാഠിന്യവും...
അരിച്ചെത്തി,പിന്നെ...മടിയോടെ പിന്വാങ്ങി-
യോടിയലയുന്ന രാത്രിമഴയുടെ ശൂന്യതയും..
നാട്ടാറിന് ഞരമ്പില് അലിഞ്ഞ വിഷത്തിലന്യമായ്
തീര്ന്നൊരു വയമ്പും പരലും കള്ളിക്കരട്ടിയും..
തണല്ത്തണുപ്പിന് നനുത്ത നിശ്വാസ-
ത്തിലമര്ന്നു ജീവന്റെ തുടിപ്പേറ്റി,
നീരൊഴുക്കിന് വെണ്മയില് തുടിക്കുന്ന
വെള്ളത്തിലാശാന്റെ കുസൃതി കാണാന്!
നെറുക തണുര്ക്കെ മുങ്ങിപ്പതിച്ചു,ഉയിര്ത്തുടി-
ക്കുന്നൊരാ ആമ്പലിന് അടിവേരു തെടാന്..
മൂങ്ങയും പൂവരശും പിന്നെയാ വേലിപ്പരുത്തിയെ
തൊട്ടുരുമ്മുന്നൊരു മുക്കൂറ്റിയെക്കൊണ്ടു
കാതിലൊരു പൂ തീര്ക്കുവാനും..
വേനല് മഴയില് കുതിര്ന്നു വമിക്കുമൊരു
മണ്ണിന്റെ വശ്യമാം ഗന്ധം നുകരുവാനും..
കാറ്റിന്റെ ഗാനത്തിലാടിത്തിമിര്ക്കുന്ന
കരിമ്പനയക്ഷിതന് കാര്ക്കൂന്തല് കാണുവാനും...
ഒരു തുള്ളി വെള്ളം പകര്ന്നു നല്കാന്
മടിയോടെ ഓടിയൊളിക്കുന്ന കാര്മുകിലിനായ് കാത്ത്
ആര്ത്തയായിന്നീ പൃഥിതന് മനം...
കാലം പകര്ന്നൊരീ കരിനിഴല് മാറുവാന്..
അമ്മതന് നെഞ്ചിലെ കദനം ഉരുക്കി മാറ്റുവാന്..
കാത്തിരിക്കൊന്നൊരീ അമ്മതന് നെഞ്ചകം..
വാക്കുകള്ക്കന്യമാണിന്നിന്റെ അഴലില്,
സ്നേഹം തുടിപ്പായ്,തുള്ളിയായ് വീഴട്ടെ..
ഇന്നേന്റെ മുന്നില്...
ലിപി പ്രസീദ്
ഫാഹേല് യൂണിറ്റ്
No comments:
Post a Comment